μονόμισσα

μονόμισσα, τὰ (Μ)

διακοπή κατά το μεσημέρι, μεσημβρινό διάλειμμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < λατ. manumissa, μτχ. τού ρ. manumitto «απελευθερώνω, αφήνω»].